Παραθέτω την ανάρτηση της Εβίτας Τασιοπούλου (από το blog της), για να τονίσω το γεγονός ότι από τη στιγμή που το διάβασα, δεν σταμάτησα να το σκέφτομαι. Ακολουθεί:
Στενοχωρέθηκα πολύ προχθές..
Πριν από λίγες μέρες συζητούσαμε με τον Ορέστη για το ποιά παιδάκια ήθελε να καλέσει στα γενέθλια του. Αν και σε αυτή την ηλικία οι φιλίες μόνο σταθερές δεν είναι και αλλάζουν κάθε εβδομάδα, προσπαθούσα να τον βοηθήσω λέγοντας του διάφορα ονόματα και τσεκάροντας αντιδράσεις:
Eγώ: Την Sydney θα την καλέσουμε;
Ορ: Οχι, δεν θέλω
Eγώ: Γιατί αγάπη μου, μαλώσατε;
Ορ: Οχι
Eγώ: Γιατί τοτέ;
Ορ: Γιατι είναι μαύρο παιδάκι και τα μαύρα παιδάκια δεν είναι καλά
Eγώ: Τι;;; (με μάτια γουρλωμένα)
Ποιός σου είπε τέτοιο πράγμα? Oλα τα παιδάκια είναι ίδια και όλα είναι καλά!
Ορ: Ο Manou μου το είπε μαμά
Είχα να το λέω για το πόσο πολυεθνική είναι η τάξη του μικρού μας. Ημουν σίγουρη πως με τέτοια ερεθίσματα ήμασταν σε καλό δρόμο για να μάθει από πρώτο χέρι την ανοχή απέναντι σε κάθετι διαφορετικό.
Το συγκεκριμένο κοριτσάκι το γνωρίζει εδώ και 2 χρόνια σχεδον και καμάρωνα το οτι κανένα παιδάκι δεν έμοιαζε να βλέπει το χρώμα της. Να όμως που χρειάζονται λίγα λεπτά και 2 λέξεις για να βάλουν σε μια παιδική ψυχούλα το σποράκι το κακό.
Μιλήσαμε πολύ μετά απο αυτό.
Του έδειξα σε βιβλία άλλες φυλές, του εξήγησα πως το μόνο που έχει σημασία είναι το ποιοι είμαστε μέσα μας, αν είμαστε καλοί ή κακοί και πως το χρώμα ή η εμφάνιση μας ειναι δευτερέυοντα. Δύσκολες έννοιες για ενα 4χρονο αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι.
Την επόμενη μέρα λοιπόν ο μικρός μου ανακοίνωσε πως το παιδάκι που του είπε την τρομερή ατάκα δεν είναι πια φίλος του. Του εξήγησε μάλιστα ο δικός μου πως ήταν πολύ άτακτο αυτό που είπε.
Τρελλή περηφάνεια η μαμά κουκουβάγια αλλά πλέον δεν εφησυχάζομαι!
Λυπάμαι και για το άλλο αγοράκι που δεν ξέρω αν η δική του η μαμά θα κάνει τον κόπο να του μιλήσει. Λυπάμαι και για τον μικρό μου που έχασε από τόσο νωρίς λίγη από την αθωότητά του. Λυπάμαι και για το κοριτσάκι που αν όχι ακόμα, σίγουρα σύντομα θα νιώσει στην ψυχούλα του τι πάει να πεί φυλετική διάκριση.
Λυπάμαι γιατί νιώθω λίγη και αδύναμη να αλλάξω αυτή την αδικία..
αρθρογράφος: Εβίτα Τασιοπούλου / πηγή: Here, there ... everywhere! blog
Σημείωση: η Εβίτα κατοικεί στο Antwerp, Βελγίου.
Στενοχωρέθηκα πολύ προχθές..
Πριν από λίγες μέρες συζητούσαμε με τον Ορέστη για το ποιά παιδάκια ήθελε να καλέσει στα γενέθλια του. Αν και σε αυτή την ηλικία οι φιλίες μόνο σταθερές δεν είναι και αλλάζουν κάθε εβδομάδα, προσπαθούσα να τον βοηθήσω λέγοντας του διάφορα ονόματα και τσεκάροντας αντιδράσεις:
Eγώ: Την Sydney θα την καλέσουμε;
Ορ: Οχι, δεν θέλω
Eγώ: Γιατί αγάπη μου, μαλώσατε;
Ορ: Οχι
Eγώ: Γιατί τοτέ;
Ορ: Γιατι είναι μαύρο παιδάκι και τα μαύρα παιδάκια δεν είναι καλά
Eγώ: Τι;;; (με μάτια γουρλωμένα)
Ποιός σου είπε τέτοιο πράγμα? Oλα τα παιδάκια είναι ίδια και όλα είναι καλά!
Ορ: Ο Manou μου το είπε μαμά
Είχα να το λέω για το πόσο πολυεθνική είναι η τάξη του μικρού μας. Ημουν σίγουρη πως με τέτοια ερεθίσματα ήμασταν σε καλό δρόμο για να μάθει από πρώτο χέρι την ανοχή απέναντι σε κάθετι διαφορετικό.
Το συγκεκριμένο κοριτσάκι το γνωρίζει εδώ και 2 χρόνια σχεδον και καμάρωνα το οτι κανένα παιδάκι δεν έμοιαζε να βλέπει το χρώμα της. Να όμως που χρειάζονται λίγα λεπτά και 2 λέξεις για να βάλουν σε μια παιδική ψυχούλα το σποράκι το κακό.
Μιλήσαμε πολύ μετά απο αυτό.
Του έδειξα σε βιβλία άλλες φυλές, του εξήγησα πως το μόνο που έχει σημασία είναι το ποιοι είμαστε μέσα μας, αν είμαστε καλοί ή κακοί και πως το χρώμα ή η εμφάνιση μας ειναι δευτερέυοντα. Δύσκολες έννοιες για ενα 4χρονο αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι.
Την επόμενη μέρα λοιπόν ο μικρός μου ανακοίνωσε πως το παιδάκι που του είπε την τρομερή ατάκα δεν είναι πια φίλος του. Του εξήγησε μάλιστα ο δικός μου πως ήταν πολύ άτακτο αυτό που είπε.
Τρελλή περηφάνεια η μαμά κουκουβάγια αλλά πλέον δεν εφησυχάζομαι!
Λυπάμαι και για το άλλο αγοράκι που δεν ξέρω αν η δική του η μαμά θα κάνει τον κόπο να του μιλήσει. Λυπάμαι και για τον μικρό μου που έχασε από τόσο νωρίς λίγη από την αθωότητά του. Λυπάμαι και για το κοριτσάκι που αν όχι ακόμα, σίγουρα σύντομα θα νιώσει στην ψυχούλα του τι πάει να πεί φυλετική διάκριση.
Λυπάμαι γιατί νιώθω λίγη και αδύναμη να αλλάξω αυτή την αδικία..
αρθρογράφος: Εβίτα Τασιοπούλου / πηγή: Here, there ... everywhere! blog
Σημείωση: η Εβίτα κατοικεί στο Antwerp, Βελγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου