Τα ζευγάρια που αποφασίζουν να αποκτήσουν παιδιά μπορεί να νιώθουν ότι βρίσκονται μπροστά σε μια νέα πρόκληση.
Αυτή η απόφαση που αρχικά αναστατώνει ευχάριστα τους μελλοντικούς γονείς μπορεί παράλληλα να τους τρομάζει.
Τα συναισθήματα χαράς και αναμονής για το ευτυχές γεγονός μπορεί να συνυπάρχουν με αγωνίες και άγχη: «Είμαστε πραγματικά έτοιμοι να γίνουμε γονείς; Θα καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στο ρόλο των γονιών και στις αλλαγές που θα φέρει το μωρό στη ζωή μας»; Αυτά τα ερωτήματα όμως και οι ανησυχίες είναι φυσιολογικά και δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν τους μελλοντικούς γονείς.
Ανάλογες σκέψεις είναι πιθανόν να «γεννιούνται» και στα ζευγάρια στα οποία η εγκυμοσύνη προκύπτει κάπως τυχαία. Εξάλλου συμβαίνει συχνά οι μελλοντικοί γονείς να νιώθουν πολύ σίγουροι κάποιες φορές για την απόφαση απόκτησης παιδιών και πολύ αβέβαιοι κάποιες άλλες. Eίναι αναμενόμενο επομένως να υπάρχουν διακυμάνσεις στα συναισθήματα των μελλοντικών γονιών, αμφιβολίες και αγωνίες και παρόλα αυτά να επιθυμούν τη δημιουργία οικογένειας.
Συναισθήματα και σκέψεις γυναικών
Οι γυναίκες συνήθως φαντάζονται και επιθυμούν μια εγκυμοσύνη ως ολοκλήρωση της γυναικείας τους ταυτότητας. Επίσης επιθυμούν να φέρουν στον κόσμο παιδιά και να τα φροντίσουν, όπως η δική τους μητέρα. Οι γυναίκες λοιπόν που αποφασίζουν να γίνουν μητέρες μπορεί να βιώνουν διαφόρων ειδών συναισθήματα ευχάριστα και δυσάρεστα που προέρχονται από αυτήν την επιθυμία.
Οι μέλλουσες μαμάδες πιθανόν να νιώθουν συναισθήματα ενθουσιασμού και τρυφερότητας για το μελλοντικό παιδί αλλά και ένα είδος αγωνίας για την μεγάλη αλλαγή που θα φέρει στην καθημερινότητα του ζευγαριού και για τα πιθανά εμπόδια στην εξέλιξη της καριέρας τους. Πολύ συχνά οι γυναίκες μπορεί να θεωρούν ότι αυτές οι αγωνίες υποδηλώνουν ένα δισταγμό ή μια αδυναμία να αναλάβουν το ρόλο του γονιού, να γίνουν μαμάδες ή ακόμη να φοβούνται ότι δεν έχουν «μητρικό ένστικτο», όταν δεν νιώθουν απόλυτα αφοσιωμένες και δοσμένες στην επιθυμία να αποκτήσουν ένα παιδί. Ασφαλώς για κάποιες γυναίκες η ολοκλήρωση της γυναικείας τους ταυτότητας μπορεί να συνδεθεί και με άλλα γεγονότα, όπως η επαγγελματική τους καταξίωση και όχι αποκλειστικά με την απόκτηση ενός παιδιού.
Επιπλέον οι γυναίκες μπορεί να επηρεάζονται αλλά και να αναστατώνονται από συμβουλές και προτροπές που αφορούν την απόκτηση παιδιών οι οποίες προέρχονται από το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον. Συγκεκριμένα μπορεί να αναπαράγονται διαφόρων ειδών κοινωνικά στερεότυπα όπως ότι η απόκτηση ενός παιδιού «δένει» το ζευγάρι και καθιστά το γάμο πετυχημένο ή ότι με αυτόν τον τρόπο καθιερώνεται η θέση της γυναίκας στην οικογένειά της αλλά και στην οικογένεια του συζύγου της. Στις συζητήσεις αυτές πολύ συχνά μπορεί να προκύψει ως σημείο αιχμής η ηλικία της γυναίκας ως δυνητικός παράγοντας επιβάρυνσης της αναμενόμενης εγκυμοσύνης. Στις περιπτώσεις αυτές η πίεση μπορεί να είναι μεγάλη και δυσβάσταχτη και σίγουρα ανάλογες συζητήσεις δεν βοηθούν τις μέλλουσες μαμάδες, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να τις επιβαρύνουν περισσότερο.
Μέσα σε ένα κλίμα «ευφορίας» για την ενδεχόμενη εγκυμοσύνη κάποιες «αρνητικές» σκέψεις και αμφιβολίες μπορεί να θεωρηθούν από τις γυναίκες «επικίνδυνες» για το έμβρυο, ότι δημιουργούν ένα εχθρικό «εσωτερικό» περιβάλλον για αυτό ή ότι είναι εξαρχής «κακές» μητέρες.
Ωστόσο αυτά τα συναισθήματα που συχνά πανικοβάλλουν τις μέλλουσες μητέρες, τα νιώθουν «ξένα» ή τους δημιουργούν έντονα συναισθήματα ενοχής είναι φυσιολογικά, ακόμη και αν οι περισσότερες γυναίκες διστάζουν να μιλήσουν για αυτά.
Εξάλλου σε πολλά βιβλία-οδηγούς για τη μέλλουσα μαμά «προτείνεται» ένα είδος σωματικής και ψυχικής προετοιμασίας που αφορά τον ιατρικό προγεννητικό έλεγχο για το ζευγάρι, τη διατροφή της γυναίκας, την άσκηση, το κάπνισμα, το αλκοόλ, αλλά και ψυχολογικού τύπου συμβουλές που αφορούν την αποφυγή γεγονότων που της προκαλούν ένταση και άγχος. Συνήθως δίνονται συμβουλές προς τη γυναίκα η οποία «πρέπει» να προσέχει την υγεία της και την «ψυχολογία» της, να είναι ήρεμη και χαλαρή για να δημιουργήσει με αυτόν τον τρόπο ένα φιλικό και φιλόξενο περιβάλλον υποδοχής του εμβρύου. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτές οι οδηγίες ίσως επιτείνουν ένα αίσθημα ανασφάλειας στη γυναίκα για το σώμα της αλλά και για τις ικανότητές της συνολικά.
Οι μέλλουσες μαμάδες πιθανόν να νιώθουν συναισθήματα ενθουσιασμού και τρυφερότητας για το μελλοντικό παιδί αλλά και ένα είδος αγωνίας για την μεγάλη αλλαγή που θα φέρει στην καθημερινότητα του ζευγαριού και για τα πιθανά εμπόδια στην εξέλιξη της καριέρας τους. Πολύ συχνά οι γυναίκες μπορεί να θεωρούν ότι αυτές οι αγωνίες υποδηλώνουν ένα δισταγμό ή μια αδυναμία να αναλάβουν το ρόλο του γονιού, να γίνουν μαμάδες ή ακόμη να φοβούνται ότι δεν έχουν «μητρικό ένστικτο», όταν δεν νιώθουν απόλυτα αφοσιωμένες και δοσμένες στην επιθυμία να αποκτήσουν ένα παιδί. Ασφαλώς για κάποιες γυναίκες η ολοκλήρωση της γυναικείας τους ταυτότητας μπορεί να συνδεθεί και με άλλα γεγονότα, όπως η επαγγελματική τους καταξίωση και όχι αποκλειστικά με την απόκτηση ενός παιδιού.
Επιπλέον οι γυναίκες μπορεί να επηρεάζονται αλλά και να αναστατώνονται από συμβουλές και προτροπές που αφορούν την απόκτηση παιδιών οι οποίες προέρχονται από το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον. Συγκεκριμένα μπορεί να αναπαράγονται διαφόρων ειδών κοινωνικά στερεότυπα όπως ότι η απόκτηση ενός παιδιού «δένει» το ζευγάρι και καθιστά το γάμο πετυχημένο ή ότι με αυτόν τον τρόπο καθιερώνεται η θέση της γυναίκας στην οικογένειά της αλλά και στην οικογένεια του συζύγου της. Στις συζητήσεις αυτές πολύ συχνά μπορεί να προκύψει ως σημείο αιχμής η ηλικία της γυναίκας ως δυνητικός παράγοντας επιβάρυνσης της αναμενόμενης εγκυμοσύνης. Στις περιπτώσεις αυτές η πίεση μπορεί να είναι μεγάλη και δυσβάσταχτη και σίγουρα ανάλογες συζητήσεις δεν βοηθούν τις μέλλουσες μαμάδες, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να τις επιβαρύνουν περισσότερο.
Μέσα σε ένα κλίμα «ευφορίας» για την ενδεχόμενη εγκυμοσύνη κάποιες «αρνητικές» σκέψεις και αμφιβολίες μπορεί να θεωρηθούν από τις γυναίκες «επικίνδυνες» για το έμβρυο, ότι δημιουργούν ένα εχθρικό «εσωτερικό» περιβάλλον για αυτό ή ότι είναι εξαρχής «κακές» μητέρες.
Ωστόσο αυτά τα συναισθήματα που συχνά πανικοβάλλουν τις μέλλουσες μητέρες, τα νιώθουν «ξένα» ή τους δημιουργούν έντονα συναισθήματα ενοχής είναι φυσιολογικά, ακόμη και αν οι περισσότερες γυναίκες διστάζουν να μιλήσουν για αυτά.
Εξάλλου σε πολλά βιβλία-οδηγούς για τη μέλλουσα μαμά «προτείνεται» ένα είδος σωματικής και ψυχικής προετοιμασίας που αφορά τον ιατρικό προγεννητικό έλεγχο για το ζευγάρι, τη διατροφή της γυναίκας, την άσκηση, το κάπνισμα, το αλκοόλ, αλλά και ψυχολογικού τύπου συμβουλές που αφορούν την αποφυγή γεγονότων που της προκαλούν ένταση και άγχος. Συνήθως δίνονται συμβουλές προς τη γυναίκα η οποία «πρέπει» να προσέχει την υγεία της και την «ψυχολογία» της, να είναι ήρεμη και χαλαρή για να δημιουργήσει με αυτόν τον τρόπο ένα φιλικό και φιλόξενο περιβάλλον υποδοχής του εμβρύου. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτές οι οδηγίες ίσως επιτείνουν ένα αίσθημα ανασφάλειας στη γυναίκα για το σώμα της αλλά και για τις ικανότητές της συνολικά.
Συναισθήματα και σκέψεις αντρών
Οι άντρες επίσης μπορεί να επιθυμούν έντονα να αποκτήσουν ένα παιδί, και να πάρουν μια πατρική θέση στη διαδοχή των γενεών. Βέβαια και οι άντρες βιώνουν ανάλογα συναισθήματα με τις γυναίκες σε σχέση με μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη παρόλο που μπορεί να θεωρούνται «δευτερεύοντα». Συχνά ο ρόλος του άντρα σε μια εγκυμοσύνη μπορεί να θεωρείται δεδομένος και «τεχνικός» και να περιορίζεται στη συμβολή του στη σύλληψη. Ενώ λοιπόν υπάρχουν βιβλία για τη γυναίκα που περιέχουν ποικίλες πληροφορίες και συμβουλές, η συνεισφορά του άντρα έτσι όπως εμφανίζεται σε αυτά είναι μάλλον περιορισμένη σε τεχνικά ζητήματα.
Συνήθως οι άντρες μπορεί να νιώθουν ενθουσιασμό στην προοπτική απόκτησης παιδιού αλλά και αμηχανία ή ακόμη και ανασφάλεια σχετικά με τη δυνατότητά τους να συντηρήσουν την οικογένειά τους και το ρόλο τους ως πατέρες. Συχνά όμως αυτά τα συναισθήματα αμφιβολίας και αβεβαιότητας που είναι φυσιολογικά και για τους άντρες μπορεί να υποτιμούνται ή να θεωρούνται «υπερβολικά».
Από το ζευγάρι στους γονείς
Όλες αυτές οι παράμετροι πιθανόν επηρεάζουν και καθορίζουν με τρόπο άμεσο ή έμμεσο το περιβάλλον μέσα στο οποίο «έρχεται» το μελλοντικό παιδί σε κάθε οικογένεια. Καμία μέλλουσα μαμά όμως δεν μπορεί να νιώθει απόλυτα έτοιμη και ικανή να αναλάβει αυτόν τον καινούριο ρόλο όπως και κανένας μπαμπάς. Στην πραγματικότητα η σχέση των γονιών με το παιδί δημιουργείται σιγά σιγά καθώς αυτοί εξοικειώνονται με τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή τους και αρχίζουν να γνωρίζουν το μωράκι τους.
Είναι σημαντικό λοιπόν να γνωρίζουν οι μελλοντικοί γονείς ότι δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις και κανένας γονιός δεν νιώθει ποτέ τόσο έτοιμος. Εξάλλου με αυτές τις σκέψεις, τις αμφιβολίες, τα ερωτήματα και τα συναισθήματα αβεβαιότητας οι νέοι γονείς καταφέρνουν να ανταποκριθούν με τον τρόπο τους στις απαιτήσεις της γονεϊκότητας και αναπτύσσουν σταδιακά τις ικανότητες και τις αντοχές τους.
Από την Άννα Αδάμ
Πηγή: http://www.mammycool.gr/viewcontent.jsp?id=14M64PG18&cid=14AM8HGCJ&limitstart=3
www.moroblog.gr
Είναι σημαντικό λοιπόν να γνωρίζουν οι μελλοντικοί γονείς ότι δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις και κανένας γονιός δεν νιώθει ποτέ τόσο έτοιμος. Εξάλλου με αυτές τις σκέψεις, τις αμφιβολίες, τα ερωτήματα και τα συναισθήματα αβεβαιότητας οι νέοι γονείς καταφέρνουν να ανταποκριθούν με τον τρόπο τους στις απαιτήσεις της γονεϊκότητας και αναπτύσσουν σταδιακά τις ικανότητες και τις αντοχές τους.
Από την Άννα Αδάμ
Πηγή: http://www.mammycool.gr/viewcontent.jsp?id=14M64PG18&cid=14AM8HGCJ&limitstart=3
www.moroblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου