Πρόκειται για ένα πρόβλημα που μαστίζει τη νότια Ευρώπη και που στην Ισπανία έχει αγγίξει ασύλληπτα ποσοστά με το 50% των παππούδων και γιαγιάδων να αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών κάθε μέρα τις ώρες που οι γονείς τους εργάζονται, ενώ ένας στους οκτώ απασχολείται για περισσότερες από εννέα ώρες. 'Μάθετε να λέτε όχι' και 'μη νιώθετε άσχημα' είναι τα συνθήματα που απευθύνονται στους παππούδες και στις γιαγιάδες και έχουν ως στόχο την παράλυση της χώρας την Τετάρτη με μια γενική απεργία που θα αναγκάσει τους γονείς να λείψουν από τη δουλειά τους και θα αναδείξει το ρόλο-κλειδί στη λειτουργία αυτής της χώρας' εξήγησε ο επικεφαλής του συνδικάτου UGT της Ανδαλουσίας, στη νότια Ισπανία. Αυτό που δεν είναι σε θέση να δώσουν οι εργαζόμενοι γονείς και που το κράτος δεν προσφέρει το έχουν αναλάβει γιαγιάδες και παππούδες που παίζουν πλέον το ρόλο των γονιών.
'Είναι ένα πρόβλημα που ολοένα μεγαλώνει επειδή οι γονείς των εργαζομένων είναι φθηνότεροι από τις μπειμπι σιτερ και είναι μια πιο βολική λύση όταν η οικονομία είναι σε τόσο άσχημη κατάσταση' σχολιάζει ο δρ Χάιμε Ροντρίγκες, της Ισπανικής Εταιρείας Γεροντολογίας. 'Αυτό μπορεί να ενοχλεί τους περισσότερους από αυτούς, αλλά κάποιοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα'.
Ένας από τους παράγοντες που ευθύνονται για αυτό το φαινόμενο είναι τα ισπανικά ωράρια εργασίας, τα οποία, λόγω των μεγάλων μεσημεριανών διαλειμμάτων, δεν επιτρέπουν στους υπαλλήλους γραφείου να επιστρέψουν νωρίς στο σπίτι. Αλλά και η συνήθεια να μη φεύγουν από τη δουλειά πριν από το αφεντικό τους σημαίνει ότι οι υπάλληλοι μένουν ακόμη περισσότερες ώρες στο γραφείο.
Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι η ενασχόληση με τα εγγόνια κρατά τους περισσότερους ηλικιωμένους δραστήριους και υγιείς, ωστόσο λίγοι από αυτούς που δεν το απολαμβάνουν το παραδέχονται. 'Δεν με πειράζει να βοηθάω, αλλά έχουμε ήδη μεγαλώσει τα παιδιά μας και τώρα μας αξίζει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο σε εμάς', εξομολογήθηκε μια γιαγιά που δεν ήθελε να κατονομαστεί. 'Το απολαμβάνουμε, αλλά οι δικοί μας γονείς δεν το έκαναν αυτό για εμάς', σχολίασε ο 67χρονος παππούς Χουάν Χοσέ.
Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένοι που θα αγνοήσουν την έκκληση για απεργία. 'Τι περιμένουν να κάνουμε με τα εγγόνια μας; Να τα παρατήσουμε στο δρόμο;' αναρωτήθηκε ο Μάρτιν.
Εμείς μέχρι τώρα τα έχουμε καταφέρει μόνοι μας, με ελάχιστη έως καθόλου βοήθεια από τις γιαγιάδες-παππούδες και ειλικρινά το χαίρομαι αυτό όσο κούραση κι αν νιώθω στο τέλος της κάθε μέρας! Έτσι όπως είναι πλέον η οικονομία μας χρειάζεται να δουλεύουμε και οι δύο για να τα βγάλουμε πέρα. Ειδικά τώρα που τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και κάνουν διάφορα πράγματα όπως αγγλικά, κολυμβητήριο, χορούς, εικαστικά και θέλουν και περισσότερες εξόδους! Που το προτιμώ από το να είναι κλεισμένα μέσα στο σπίτι.
Υπάρχουν όμως γονείς που πραγματικά δεν έχουν που να αφήσουν τα μικρούλια τους, δεν βγαίνουν να πληρώνουν παιδικό σταθμό και η μόνη λύση και χέρι βοηθείας είναι οι γιαγιάδες-παππούδες. Το βλέπω σε πολλούς από τα σχολεία των παιδιών μου! Ακόμα κι αν είναι δημόσια!
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει περίπτωση κάποτε να βγουν στους δρόμους οι γιαγιάδες και οι παππούδες απεργώντας επειδή μεγαλώνουν τα εγγόνια τους. Σαφώς και έχουν δίκιο λέγοντας ότι τώρα θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους αλλά θα συμφωνήσω και με την τελευταία φράση του άρθρου: "Τι θα τα κάνουμε; Θα τα παρατήσουμε στο δρόμο;"
Μάλλον δεν θα το ζήσουμε αυτό. Γιατί εμείς εδώ λέμε το εξής: "Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου"
Ισχύει όμως αυτό τελικά;
Διαβάστε περισσότερα: http://mammael.blogspot.com/2010/09/blog-post_28.html#ixzz10oHVF8Tm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου